Kim był dr inż. Janusz Bobiński

Urodził się 24 marca 1909 roku w Warszawie. Uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Reytana. W 1930 podjął studia na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, które ukończył w 1936 roku.

Swą karierę zawodową rozpoczął od pracy w urządzaniu lasu. Pracował też jako nadleśniczy lasów prywatnych na Kielecczyźnie, referent prasowy w Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi, starszy inspektor do spraw programów nauczania w Ministerstwie Leśnictwa, zastępca kierownika Redakcji Wydawnictw Leśnych w Państwowym Wydawnictwie Rolniczym i Leśnym oraz adiunkt w Zakładzie Dokumentacji Instytutu Badawczego Leśnictwa.

21 marca 1959 roku rozpoczął pracę w nowo powstałym Kampinoskim Parku Narodowym. (Został zatrudniony jako trzecia osoba – po dyrektorze i głównym księgowym.) Z jego inicjatywy powstała pierwsza stała ekspozycja, przedstawiająca przyrodę Parku. Jednym z pierwszych zadań, które wziął na siebie, była organizacja Muzeum Puszczy Kampinoskiej w Granicy. Po uruchomieniu tejże placówki, pełnił w niej obowiązki kustosza. Jako adiunkt do spraw naukowo-badawczych prowadził obserwacje nad udziałem modrzewia polskiego w drzewostanach Parku, nad występowaniem mrowisk i ochroną grzybów oraz nad biocenotyczną rolą jałowca. Ten ostatni problem stał się przedmiotem jego rozprawy naukowej. W 1972 po obronie pracy  pt. Jałowiec pospolity w Kampinoskim Parku Narodowym uzyskał stopnień doktora nauk leśnych. W roku 1976 w wieku 67 lat przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Dr inż. Janusz Bobiński pozostawił znaczny dorobek w postaci publikacji. Był autorem podręczników dla techników leśnych. Napisał kilkadziesiąt artykułów i notatek poświęconych różnym zagadnieniom leśnictwa i gospodarki leśnej. Opracował samodzielnie bądź jako współautor szereg interesujących folderów i przewodników po Puszczy Kampinoskiej.

Dr inż. Janusz Bobiński był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotą Odznaką Polskiego Towarzystwa Leśnego.

Zmarł 22 lutego 1983 roku w Warszawie.