Kampinoski Szlak Rowerowy

Szlak rowerowy został wyznaczony na istniejącej sieci szlaków pieszych, dróg leśnych, polnych oraz wiejskich. Przebieg szlaku jest efektem kompromisu między wymogami ochrony przyrody i możliwościami technicznymi istniejącej infrastruktury z jednej strony, a oczekiwaniami turystów - rowerzystów z drugiej. Starano się wyznaczyć trasę tak, aby jak najbardziej urozmaicić jazdę: odcinki leśne przeplatają się z drogami polnymi i asfaltowymi o małym ruchu samochodowym.

Całość trasy jest przejezdna cały rok, okresowo jednak mogą pojawić się na niektórych odcinkach trudności w postaci kałuży, luźnego piasku bądź śniegu. Dla rasowych cyklistów mogą być one dodatkowa atrakcją.

Główny szlak (zielony) biegnie dookoła Puszczy Kampinoskiej, przeważnie na obszarze Parku, w pozostałej części w otulinie, tworząc pętlę o długości 145 km. Kilka szlaków łącznikowych (kolor żółty) pozwala na dojazd rowerem koleją lub samochodem do oddalonego punktu startowego. Dzięki nim można tez skrócić trasę wycieczki.

Kodeks Rowerzysty

szlak główny - zielony

0,0 – Wólka Węglowa (uroczysko Opaleń)

4,5 – Izabelin + (Łącznik Bemowski 7km)

7,5 – Lipków

15,5 – Mariew + (Łącznik Palmirski 13km)

22,0 – Zaborów

31,0 – Leszno

47,5 – Granica (ODM w Granicy)

52,0 – Grabnik + (Łącznik Szymanowski 11,5km)

61,5 – Żelazowa Wola + (Łącznik Sochaczewski 13km)

75,0 – Brochów

81,5 – Tułowice, Kromnów + (Łącznik Kromnowski 9km)

97,5 – Nowiny

98,5 – Piaski Królewskie + (Łącznik Secyminski 5km)

104,0 – Wilków leśniczówka + (Łącznik Wilkowski 8km)

105,0 – Nowy Wilków

110,5 – Leoncin

119,0 – Cybulice Duże

121,0 – Czeczotki + (Łącznik Modliński 10km)

126,0 – Małocice

126,5 – Kaliszki (Łącznik Czosnowski 6km)

133,5 – Palmiry

137,5 – Sadowa + (Łącznik Dziekanowski 4km)

139,0 – Dziekanów Leśny

141,0 – Dąbrowa Zachodnia „Biały Domek”

142,0 – Dąbrowa Leśna (parking) + (Łącznik Młociński 4km)

144,5 – Wólka Węglowa, uroczysko Opaleń (parking)

Szlaki łącznikowe łączące KSR z miejscowościami wokół KPN

Łącznik Bemowski (źółty)

0,0 – Izabelin

3,4 – Janów, Las Bemowski

7,0 – Bemowo, ul.Radiowa

Łącznik Palmirski

0,0 – Palmiry parking

6,2 – Cmentarz Palmiry

8,0 – Pociecha

9,8 – Truskaw (pętla autobusowa)

13,0 – Mariew

Łącznik Szymanowski

0,0 – Grabnik

4,8 – Zawady

9,9 – Paprotnia

11,5 – Szymanów PKP

Poniżej podajemy ogólną charakterystykę wszystkich szlaków oraz ich najważniejsze punkty z kilometrażem.

Główny Szlak Puszczy Kampinoskiej – czerwony

Główny Szlak Puszczy Kampinoskiej

Dziekanów Leśny - Brochów - 55,8 km - znaki czerwone

Szlak o znaczeniu ponadregionalnym, wiedzie przez cały Kampinoski Park Narodowy ze wschodu na zachód. Na trasie wszystkie charakterystyczne typy krajobrazu Puszczy, z wyjątkowo efektownymi odcinkami na pograniczu wydm i bagien. Bardzo dużo lasu z fragmentami starodrzewu, zwłaszcza w dwóch największych obszarach ochrony ścisłej: "Sieraków" i "Krzywa Góra". Wczesnośredniowieczne grodzisko "Zamczysko" i kilkusetletni Dąb Profesora Kobendzy. Słynna Sosna Powstańców 1863 r., pamiątki z okresu II wojny światowej: cmentarz-mauzoleum Palmiry i cmentarz partyzancki w Wierszach. W Brochowie obronny kościół renesansowy z XVI w., a w Tułowicach szlachecki dwór klasycystyczny z ok. 1800 r. Na przebycie całego szlaku potrzeba, co najmniej dwóch dni. Z Roztoki można też podjechać autobusem do Julinka koło Leszna, gdzie działa hotel o standardzie turystycznym. Korzystając ze szlaków łącznikowych można podzielić trasę na kilka wycieczek jednodniowych i przebyć ją na raty. Trasa interesująca przez cały rok, najpiękniejsza wczesną wiosną, kolorową jesienią, śnieżną zimą. Szlak jest przydatny dla turystyki rowerowej, zimą narciarskiej, lecz przede wszystkim jest przeznaczony dla pieszych.

0,0 km  Dziekanów Leśny
0,7 km  Uroczysko Szczukówek, uroczysko Młynisko
0,5 km  Mogilny Mostek
5,5 km  Cmentarz Palmiry - muzeum pamięci narodowej
9,4 km  Ćwikowa Góra
10,3 km uroczysko Karczmisko, Warszawska Droga
15,4 km Wiersze, cmentarz, partyzancki
17,0 km Pod Wierszami
20,3 km Roztoka
23,5 km Posada Łubiec
25,2 km Karpaty
26,6 km Zamczysko, grodzisko średniowieczne
28,8 km Górki, Sosna Powstańców 1863 r.
34,5 km Posada Cisowe
35,2 km Demboskie Góry
38,0 km Dąb Kobendzy (obszar ochrony ścisłej "Krzywa Góra")
39,7 km Leśniczówka Krzywa Góra
44,3 km Famułki Królewskie, obszar ochrony ścisłej "Czapliniec"
50,8 km Tułowice, Osada Puszczańska PTTK (sezonowo).
55,8 km Brochów

Północny Szlak Leśny im. Teofila Lenartowicza – niebieski

Północny Szlak Leśny im. Teofila Lenartowicza

Śladów - Janówek - 39,6 km - znaki niebieskie 

Na odcinku do Cybulic Dużych szlak o znaczeniu ponadregionalnym. Nosi imię "lirnika mazowieckiego", poety Teofila Lenartowicza (1822--1893), który w młodości wędrował po Puszczy Kampinoskiej. Zaczyna się na brzegu Wisły w Śladowie, dokąd można przeprawić się przez rzekę łodzią z Czerwińska. Po kilku kilometrach wędrówki przez taras zalewowy wkracza w bory sosnowe północnego pasa wydmowego, które nadają charakter najładniejszemu odcinkowi trasy. Aż do Cybulic Dużych leśnymi drogami i ścieżkami. Pod Górkami i Starą Dąbrową przez porośnięty częściowo starodrzewem potężny zespół piaszczystych wydm śródlądowych, jakich nie ma nigdzie indziej w Polsce. Za Cybulicami polnymi drogami do następnego kompleksu lasów Parku. Uwaga: na wschód od Cybulic rozważane jest przeniesienie szlaku na trasę bardziej malowniczą, omijającą wieś Czeczotki. Po telefonicznym uzgodnieniu można po drodze zanocować w budynku szkoły instruktorów ZHP w Starej Dąbrowie lub rozstawić obok niego namiot. Szlak na każdą porę roku dla pieszych, zimą przyjemna trasa dla turystów na nartach śladowych. Kolarzom zaleca się raczej korzystanie z zielono oznakowanego szlaku kolarskiego, również łączącego Kromnów z Cybulicami Dużymi i Janówkiem. 

0,0 km  Śladów, brzeg Wisły
6,0 km  Kromnów, Kurlancka Góra
10,8 km Piaski Królewskie
15,8 km Posada Cisowe
19,0 km Górki (Wilkowska Góra)
23,6 km Stara Dąbrowa środek ZHP
28,2 km Jakubowszczyzna
30,4 km CybuliceDuże
32,6 km Czeczotki
37,5 km Małocice
39,6 km Janówek

Północny Szlak Krawędziowy – zielony

Północny Szlak Krawędziowy

Tułowice-Modlin, PKP - 41,0 km - znaki zielone

Wzdłuż północnych granic Kampinoskiego Parku Narodowego, malowniczymi drogami leśnymi, a od Nowych Grochal przez kampinoskie Powiśle, nad brzegami Wisły do Modlina. Dwa fascynujące rodzaje pejzażu Parku i jego otuliny. W części leśnej zabytkowe Poleskie Dęby i dwa obszary ochrony ścisłej: ‘czarna Woda’ i „Rybitew”. Nad Wisłą ornitologiczne rezerwaty przyrody; „Wikliny Wiślane”, „Zakole Zakroczymskie” i „Kępy Kazańskie”. Obok Kazunia potężne Topole Napoleońskie w rezerwacie „Ruska Kępa”.

0,0 km Tułowice, PKS
1,9 km Wilcze Tułowskie
6,5 km Kurlancka Góra koło Kromnowa
10,8 km Piaski, PKS
13,0 km Piaski Królewskie
18,8 km uroczysko Denny Las, Poleskie Dęby
20,4 km Wilków , leśniczówka, obszar ochrony ścisłej „Czarna Woda „
23,3 km Teofile, las
23,5 km obszar ochrony ścisłej „Rybitew”
28,5 km Grochale Nowe, PKS
30,0 km Grochale Nowe, brzeg Wisły, rez. „Wikliny Wiślane”,
36,2 km Kazuń Nowy, PKS
41,0 km Modlin, PKP

Południowy Szlak Leśny – zielony

Południowy Szlak Leśny

Żelazowa Wola - Dziekanów Leśny - 56,1 km " znaki zielone

Szlak znaczenia ponadregionalnego, o wyjątkowych walorach krajobrazowych i krajoznawczych, przebiegający od domu urodzenia Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli przez Puszczę Kampinoską do granic Warszawy. Na trasie można zobaczyć wszystko, co najbardziej wartościowe w Kampinoskim Parku Narodowym. Różnorodny krajobraz: tereny rolnicze wokół Żelazowej Woli, łąki na torfowiskach dziczejące dzięki ochronie rezerwatowej, liściaste lasy bagienne, wyniosłe wydmy ze starym borem sosnowym, liczne i okazałe drzewa-pomniki przyrody i historii, obszary ochrony ścisłej, mateczniki dzikich zwierząt puszczańskich. W Granicy interesujący ośrodek dydaktyczno-muzealny KPN, pod Zaborowem Leśnym powstańcza mogiła z 1863 r., w Pocieszę mogiła żołnierzy Armii Krajowej.Szlak przydatny dla wędrówki pieszej i zimą narciarskiej, do turystyki kolarskiej raczej się nie nadaje. Najładniej tu wiosną i latem. Trasa na dwa dni.

0,0 km Żelazowa Wola, muzeum Chopina
5,7 km wieś Pindal, granica KPN
8,0 km Borowa Góra koło Lasocina
9,7 km Izabelin Leśny
13,5 km Dąb Powstańców 1863 r. koło Bielin
17,3 km Granica
17,8 km Granica, ośrodek dydaktyczno-muzealny KPN
18,8 km rez. "Granica"
25,4 km Górki, Sosna Powstańców 1863 r.
29,2 km Babska Górka
33,0 km Roztoka
35,5 km Wierszowska Droga pod Dębową Górą
37,2 km Ławska Góra
41,4 km Wyględy Górne - uroczysko Kalisko
43,8 km Zaborów Leśny
44,6 km Mogiła Powstańców 1863 r.
47,1 km Karczmisko
48,1 km Ćwikowa Góra
49,4 km Pociecha, Krzyż Jerzyków
52,7 km Stary Dąb w Posadzie Sieraków
54,2 km uroczysko Na Miny
55,4 km uroczysko Szczukówek
56,1 km Dziekanów Leśny

Południowy Szlak Krawędziowy – niebieski

Południowy Szlak Krawędziowy

Dąbrowa Leśna - Kampinos - 49,8 km - znaki niebieskie

Bardzo atrakcyjna trasa o ponadregionalnym znaczeniu, wzdłuż południowych obrzeży Kampinoskiego Parku Narodowego od granic Warszawy do najważniejszych miejsc kampinoskiej turystyki " puszczańskiego muzeum w Granicy i wsi Kampinos, "stolicy" Puszczy. Wiele fragmentów krajobrazu dużej urody, np. bagienne łąki w okolicach Zaborowa Leśnego i Kampinosu, lasy koło Zaborowa i Leszna. W rezerwacie "Nart" najstarszy w KPN zwarty drzewostan w wieku ponad 200 lat. Liczne pomniki przyrody, leśny ogródek botaniczny w Laskach, wczesnośredniowieczne grodzisko w Zamczysku, miejsca pamięci narodowej i zabytki w Lipkowie, Zaborowie, Lesznie i Kampinosie. Szlak dla pieszych, godny poznania o każdej porze roku, najładniejszy jednak na przełomie przedwiośnia i wiosny oraz barwną jesienią. Trasę można podzielić na kilka odcinków jednodniowych, korzystając z dojazdów autobusem do punktów etapowych (Lipków, Zaborów, Leszno, Kampinos). Zanocować można tylko w hotelu w Julinku koło Leszna.

0,0 km Dąbrowa Leśna
1,1 km Przedłużę
2,7 km uroczysko Łuża
4,5 km Góra Ojca
6,5 km Laski, ogródek leśny KPN
9,8 km Lipków
14,3 km Mały Truskaw
17,4 km Zaborów Leśny, leśniczówka, uroczysko Kalisko
19,8 km Wyględy Górne
23,6 km Zaborów
27,4 km uroczysko Zielona Karczma
32,6 km Leszno
38,3 km "Karpaty", obszar ochrony ścisłej
39,7 km "Zamczysko", obszar ochrony ścisłej, grodzisko
42,9 km "Nart", obszar ochrony ścisłej
44,9 km rez. "Granica"
45,9 km Granica, ośrodek dydaktyczno-muzealny KPN
46,4 km Granica
49,8 km Kampinos

Szlak im. Powstańców Warszawskich – żółty

Szlak im. Powstańców Warszawskich

Leszno - Wiersze - Truskaw - 19,5 km - znaki żółte

Wycieczka przez miejscowości i miejsca związane z polskimi powstaniami narodowymi i partyzantką. Jedna z najpopularniejszych jednodniowych tras warszawiaków. Zmienny krajobraz, wysokie wydmy, lasy o różnorodnym charakterze. Szlak interesujący o każdej porze roku, najładniejszy jesienią i śnieżną zimą. Dla turystów pieszych, przy ośnieżeniu także dla narciarzy na nartach śladowych. Dla rowerzystów tylko na odcinku do Wierszy.

0,0 km Leszno
4,4 km Rózin, "Debły", obszar ochrony ścisłej
7,4 km Wierszowska Droga
8,7 km Pod Wierszami, Wiersze, kościół
11,2 km Wiersze, cmentarz partyzancki, uroczysko Mosionka
14,7 km Mogiła Powstańców 1863 r.
15,5 km Zaborów Leśny, Truskawska Droga
18,8 km Truskaw, początek wsi
19,5 km Truskaw, centrum

Szlak im. Aleksandra Janowskiego – żółty

Szlak im. Aleksandra Janowskiego

Leoncin - Stara Dąbrowa - Leszno - znaki żółte, pieszo - ok. 21 km

Jest to szlak o znaczeniu ponadregionalnym, jeden z najbardziej reprezentatywnych dla Kampinoskiego Parku Narodowego. Jest to także wycieczka do Ľródeł zorganizowanej polskiej turystyki nizinnej. Tutaj właśnie się zaczęła w 907 r. I choć tamta, pierwsza wycieczka sprzed stu lat zaledwie dotknęła skraju Puszczy, nie wnikając zanadto w jej głąb, to zaczynający się w Leoncinie znakowany szlak turystyczny został nazwany imieniem głównego jej organizatora, Aleksandra Janowskiego (1866-1944), współzałożyciela Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego i pioniera krajoznawstwa w dzisiejszym tego słowa znaczeniu. Na jego grobowcu w Alei Zasłużonych na Powązkach wyryty jest symboliczny zarys drogi.

Trasa ta jest szczególnie interesująca, dlatego, że szlak przebiega południkowe przez wszystkie strefy puszczańskie: taras zalewowy, pasy wydmowe, bagienne i taras wysoki. Daje to możliwość ujrzenia w czasie jednej wędrówki wszystkich typów krajobrazu Kampinoskiego Parku Narodowego. Turyści o zainteresowaniach przyrodniczych znajdą tu niemal wszystko, co godne uwagi w Puszczy. Przy szlaku znajduje się aż pięć obszarów ochrony ścisłej: "Czarna Woda" z lasami łęgowymi i dąbrową świetlistą, "Rybitew" z lasami mieszanymi i grądami, "Wilków" ze starodrzewami sosnowymi, "Biel" z torfowiskami niskimi i przejściowymi, "Żurawiowe" z bagiennymi olsami i łanami zawilców na grądach. Ma się tutaj niemałe szansę spotkania oko w oko z potężnymi łosiami lub dzikami, zwinnymi kunami leśnymi, tajemniczymi czarnymi bocianami i królewskimi żurawiami. Jest to trasa sympatyczna o każdej porze roku, przydatna szczególnie dla pieszych. Da się nią przejechać zwykłym rowerem turystycznym (chociaż będą fragmenty nieco uciążliwe). Przy dobrym śniegu warto tędy wędrować na nartach biegowych. W Starej Dąbrowie, zwłaszcza poza sezonem wakacyjnym, można zanocować i zjeść obiad w budynku harcerskiej Chorągwianej Szkoły Instruktorów (koniecznie po uprzedniej rezerwacji telefonicznej: (0-22) 621 65 14). Choć trasa ma około 20 km długości, w praktyce może okazać się dłuższa, ze względu na bardzo ciekawe wypady boczne w obszarach ochrony ścisłej.

0,0 km Leoncin
2,2 km Teofile, granica KPN
7,0 km ur. Bielą
8,3 km Stara Dąbrowa, szkoła instruktorów ZHP
8,5 km Stara Dąbrowa
11,5 km Nowa Dąbrowa, kanał Łasica, "Żurawiowe", obszar ochrony ścisłej
14,3 km Babska Górka
16,0 km Posada Łubiec
17,0 km Łubiec
21,0 km Leszno

Szlak im. Zygmunta Padlewskiego -żółty

Szlak im. Zygmunta Padlewskiego Kampinos - Nowe Polesie - 16,3 km - znaki żółte

Szlak nosi imię Zygmunta Padlewskiego (1835-1863), jednego z przywódców powstania styczniowego, organizatora i dowódcy oddziałów na zachodnim Mazowszu, który przez jakiś czas miał siedzibę w dworku w Kampinosie. Wiedzie przez Puszczę Kampinoską z południa na północ, niemal cały czas lasem. Na trasie ośrodek dydaktyczno-muzealny KPN w Granicy, miejsca związane z walkami w 1939 r., zabytkowy dąb i obszary ochrony ścisłej w Granicy i pod Krzywą Górą. Trasa a każdą porę roku, o bardzo puszczańskim charakterze w pełni lata, o dużym uroku przedwiośniem i póĽną jesienią. Wycieczka dla pieszych i kolarzy, dla narciarzy mniej atrakcyjna, gdyż pozbawiona urozmaicających wzniesień.

0,0 km Kampinos
3,2 km Granica, muzeum KPN
3,8 km Granica
4,0 km Granica, cmentarz wojenny
8,5 km Kanał Łasica pod Rzepową Górą
10,7 km Demboskie Góry
11,4 km Posada Cisowe
15,0 km Denny Las
16,3 km Nowe Polesie Dworu Maz.

Szlaki łącznikowe i przechadzkowe w okolicach Wólki Węglowej, Lasek i Izabelina

Szlak im. Stefana Żeromskiego – żółty

Szlak im. Stefana Żeromskiego Wólka Węglowa - ur. Na Miny - 7,3 km - znaki żółte Jeden z najpopularniejszych podwarszawskich szlaków pieszych nosi imię wielkiego pisarza Stefana Żeromskiego (1864--1925), gorącego propagatora utworzenia parku narodowego w Puszczy Kampinoskiej. Wiedzie od granic Warszawy ku najpiękniejszemu obszarowi ochrony ścisłej w Parku. W uroczysku Łuża, na ubogich, piaszczystych glebach rosną przy szlaku karłowate sosny pospolite o fantastycznych kształtach i wysokie jałowce. Prawdziwa puszcza, w której bytują łosie i bobry, dochodzi do głosu w obszarze ochrony ścisłej "Sieraków", noszącym imię prof. Romana Kobendzy (1886-1955), dzięki któremu już w 1937 r. utworzono tam rezerwat. We wrześniu 1939 r. w tej okolicy toczone były krwawe walki, pełno jest okopów i lejów po bombach, są też miejsca pamięci narodowej, m.in. Kamień Ułanów Jazłowieckich w uroczysku Nadłuże. Szczególnie tu ładnie porą zimową, latem drogi są piaszczyste i uciążliwe. Trasa dla pieszych, zimą także dla narciarzy. Dla kolarzy szlak nieprzydatny.

0,0 km Wólka Węglowa, brama zachodnia Cmentarza Północnego
0,4 km granica lasu
0,7 km granica KPN
1,0 km Polana Turystyczna - miejsce na ognisko, plac sportowy, plac zabaw dla dzieci
1,7 km Opaleń, osada służbowa KPN
2,7 km uroczysko Michałówka
3,6 km uroczysko Łuża
5,4 km uroczysko Nadłuże
7,5 km uroczysko Na Miny - obszar ochrony ścisłej "Sieraków"

Podwarszawski Szlak Pamięci – czarny

Podwarszawski Szlak Pamięci

Laski - Wólka Węglowa - 11,7 km - znaki czarne

Osiedla i wioski, piaszczyste drogi, sosnowe bory podmiejskich lasów wokół tego szlaku pełne są miejsc pamięci związanych z dramatycznymi wydarzeniami II wojny światowej. Tutaj, na przedpolach Warszawy, pod Laskami i Sierakowem zacięte bitwy toczyli we wrześniu 1939 r. żołnierze polscy z wojskami hitlerowskimi. Tutaj, na polach pod Dąbrową i Wólką Węglową, miała miejsce słynna szarża Ułanów Jazłowieckich we wrześniu 1939 r. Są też liczne miejsca związane mocno z konspiracją i walką podziemną w okresie okupacji hitlerowskiej i Powstaniem Warszawskim 1944 r. Dla turystyki rowerowej trasa się nie nadaje. Tym szlakiem wędrować się powinno pieszo, ewentualnie zimą " przy dużym ośnieżeniu " na nartach śladowych. Ze względu na bliskość Warszawy i dogodne dojazdy autobusowe jest to wycieczka dobra szczególnie w porze roku, gdy dni są krótsze. Najbardziej stosowną porą będzie wrzesień, miesiąc większości wydarzeń, które miały tu miejsce, a także czas około Dnia Zadusznego " właściwy, aby zapaleniem lampki uczcić tych, którzy oddali w tej okolicy życie za Polskę. Jednak najładniej jest tutaj po świeżym opadzie zimowym, gdy gałęzie drzew okryje śnieżna okiść; najzwyklejsza nawet sosenka wygląda wtedy, jakby przybyła pod Warszawę ze świata baśni.

0,0 km Laski
1,2 km Uroczysko Jakubów
2,0 km Izabelin, dyrekcja i Centrum Edukacji KPN
4,0 km Sieraków
7,5 km Nadłuże
9,3 km Dąbrowa Leśna
10,4 km Uroczysko Przedłużę
11,7 km Wólka Węglowa, brama zachodnia Cmentarza Północnego

Szlak Przechadzkowy – czerwony

Szlak PrzechadzkowyIzabelin-Wólka Węglowa " 7,3 km " znaki czerwone

Pośród podmiejskich lasów na skraju Kampinoskiego Parku Narodowego, wzdłuż zamaskowanej wydmami i lasem krawędzi doliny Wisły. Kilka miejsc atrakcyjnych turystycznie. Liczne skrzyżowania z innymi szlakami. W Opaleniu przyjemnie zagospodarowane miejsce wypoczynku. Trasa wyłącznie do wędrówki pieszej, polecana dla turystyki rodzinnej.

0,0 km Izabelin, ul. 3 Maja, róg ul. Krasińskiego
2,2 km Góra Ojca, uroczysko Michałówka
4,7 km Jeziorko Opaleń
6,1 km Polana Turystyczna w Opaleniu
7,3 km Wólka Węglowa, ul. Estrady

Szlaki łącznikowe i przechadzkowe w okolicach Truskawia, Pociechy i Palmir

Szlak im. Antoniego Trębickiego -żółty

Szlak im. Antoniego Trębickiego wieś Palmiry - Mogilny Mostek " 2,6 km " znaki żółte  Krótki szlak prowadzący przez dawną Puszczę Lomieńska " łączące się z Puszczą Kampinoską lasy prywatne dóbr Łomna, których dzierżawcą był w swoim czasie Antoni Trębicki (1764-1834), światły obywatel i propagator nowoczesnych form gospodarki rolnej.

0,0 km wieś Palmiry, granica KPN

Sejmikowa Droga

2,6 km Mogilny Mostek (obszar ochrony ścisłej "Sieraków")

Szlak im. Kazimierza W. Wójcickiego – czarny

Szlak im. Kazimierza W. Wójcickiego Truskaw- wieś Palmiry - 11,5 km - znaki czarne Kazimierz W. Wójcicki (1807-1879), należał do pierwszych ludoznawców polskich, pisał powieści oparte na folklorze i notował baśnie i legendy, które opublikował w 1848 r. w Przejażdżce chwilowej po Mazowszu. Trasa wartościowa krajoznawcze i atrakcyjna krajobrazowe, prowadząca wśród zmiennej scenerii leśnej, zasługującej na poznanie o każdej porze roku. Za Truskawiem kładki nad okresowymi rozlewiskami, wśród wydm cmentarz-mauzoleum Palmiry, w końcowej części wspaniałe drzewostany sosnowe. Szlak tylko do wędrówki pieszej.

0,0 km Truskaw
0,7 km Truskaw, granica KPN, uroczysko Paśniki
3,1 km Uroczysko Karczmisko
4,0 km Ćwikowa Góra
4,9 km Cmentarz Palmiry
8,0 km Janówek, kapliczka, Kościelna Droga
11,5 km Wieś Palmiry, granica KPN

Palmirski Szlak Łącznikowy – niebieski

Palmirski Szlak Łącznikowy Cmentarz Palmiry - Truskaw - 3,5 km - znaki niebieskie W okolicy Pociechy wspaniałe, stare drzewostany obszarów ochrony ścisłej, przy drodze do Truskawia lasy w większości zasadzone już po utworzeniu Parku w 1959 r., częściowo na terenach porolnych i dawnych wiejskich pastwiskach. Obfitość miejsc związanych z wydarzeniami lat 1939-44. Szlak dla pieszych i rowerzystów. Uwaga: przewiduje się likwidację znakowania na publicznej drodze jezdnej łączącej Pociechę z Truskawiem.

0,0 km Cmentarz Palmiry, muzeum pamięci narodowej
1,4 km Pociecha, Krzyż Jerzyków
3,5 km Truskaw

Szlaki łącznikowe w zachodniej części Kampinoskiego Parku Narodowego

Szlak Borowy - żółty

Szlak Borowy

Nowiny - Krzywa Góra - 4 km - znaki żółte

Jeden z najbardziej praktycznych szlaków łącznikowych w Puszczy; dojście od końcowego przystanku autobusów z Warszawy do dwóch ważnych węzłów, przez które przebiegają główne szlaki turystyczne KPN.

0,0 km Nowiny
1,0 km Piaski Królewskie
4,0 km Krzywa Góra, leśniczówka

Brochowski Szlak Łącznikowy – niebieski

Brochowski Szlak Łącznikowy

Brochów - Borowa Góra - 8,3 km-" znaki niebieskie

Przez wsie, wśród pól, łąk, zagajników i lasu w krainę borów na wysokich wydmach; praktyczne dojście od zabytkowego kościoła obronnego w Brochowie do Kampinoskiego Parku Narodowego. Trasa polecana pieszym turystom od kwietnia do października.

0,0 km Brochów, Sianno
7,0 km Famułki Brochowskie
8,3 km Borowa Góra koło Lasocina

Kampinoski Park Narodowy zwiedza w ciągu roku około jeden milion turystów. Do ich dyspozycji jest około 360 km znakowanych pieszych szlaków turystycznych. Szlaki uwzględniają pasowy układ Puszczy Kampinoskiej. Równoleżnikowo prowadzone są tzw. szlaki główne np. czerwony prowadzący od Dziekanowa Leśnego do Brochowa i łączący najbardziej atrakcyjne miejsca Parku, ukazując wszystkie typy i rodzaje krajobrazu. Na północnym i południowym pasie wydmowym przebiega szlak niebieski i zielony. Trzy szlaki równoleżnikowe łączą przystanki autobusów miejskich na granicach Warszawy z trzema miejscowościami w zachodniej części rejonu, gdzie znajdują się wartościowe zabytki architektoniczne - w Brochowie, Kampinosie i Żelazowej Woli. Kilka szlaków spełnia rolę tras łącznikowych wiodących od punktów wyjściowych w kierunku szlaków równoleżnikowych np. żółty z Wólki Węglowej, żółty z Nowin, czarny z Dąbrowy Leśnej. Część szlaków w rejonie położonym najbliżej Warszawy spełnia rolę tras przechadzkowych np. czerwony z Wólki Węglowej do Izabelina. Szlaki umożliwiają dowolne kombinacje tras wycieczkowych.

>>>Szlaki turystyczne

Na terenie KPN istnieje 12 polan wypoczynkowych i 21 parkingów. Wyposażono je w podstawowe urządzenia turystyczne: deszczochrony, stoły, ławy. Na polanie w Opaleniu jest plac zabaw dla dzieci.

Polana w Opaleniu

>>>Polany wypoczynkowe

>>>Parkingi

Dozwolona jest również turystyka rowerowa. Służą jej znakowane szlaki rowerowe o długości ponad 200 km. Dopuszcza się także turystykę konną na określonych trasach po uzyskaniu zezwolenia Parku, a zimą turystykę narciarską.

Samochodami i motocyklami nie wolno wjeżdżać na drogi leśne. Ruch pojazdów dopuszczony jest jedynie po drogach publicznych. Pojazdy należy pozostawiać na wyznaczonym parkingu lub na obrzeżu Parku.

Ze względu na naturalne utrudnienia terenowe (np. piaszczyste lub grząskie drogi) turystyka terenowa nie jest polecana osobom niepełnosprawnym na wózkach inwalidzkich. Osobom takim możemy polecić ścieżkę dydaktyczną z Izabelina (z polany przy dyrekcji KPN) do Leśnego Ogródka Botanicznego w Laskach.

Plac zabaw dla dzieci na polanie Opaleń

Na organizację imprez zbiorowych, rajdów, zlotów itp., a także ognisk na polanach wypoczynkowych konieczne jest pisemne zezwolenie Dyrekcji Parku.

 Bieżąca sytuacja na szlakach w dziale Komunikaty Turystyczne  !!!

Najlepszym sposobem zwiedzania Puszczy Kampinoskiej jest wędrówka piesza. W Parku i jego otulinie istnieją liczne znakowane szlaki turystyczne i można nimi wędrować, dobierając je odpowiednio do swoich możliwości fizycznych i czasowych. Jesienią 2000 r. została przeprowadzona korekta niektórych szlaków, w związku, z czym ich przebieg na wcześniej wydanych mapach jest nieaktualny. Szlaki znakowane pozwalają na zwiedzanie najładniejszych fragmentów Puszczy Kampinoskiej. Ich sieć ma prosty i przejrzysty układ, którego założenia nawiązują do pasowego układu Puszczy. Szlaki dla pieszych w KPN znakuje się podobnie jak na terenie całej Polski: malowane farbą znaki maja kształt prostokąta składającego się z trzech pasków, z których dwa zewnętrzne są zawsze białe, a środkowy (wyznaczający kolor szlaku) ma barwę czerwona, niebieską, zielona, czarną lub żółta. Przyjęto zasadę, że znaki umieszcza się, co ok. 100 m. a na drogach wybitnych i prostych, którymi szlak wiedzie na dłuższym odcinku, nawet nieco rzadziej. Gęściej znaki są rozmieszczane przy skrzyżowaniach dróg i na krętych odcinkach ścieżek.

Znaki szlaku turystycznego mają służyć za pomoc w wędrówce, nie będą jednak prowadzić turysty za rękę. W czasie wycieczki należy pamiętać, że przeoczenie znaku wskazującego zmianę kierunku może spowodować zabłądzenie. Niejeden znak mogą zakryć bujnie rozwijające się liście drzew i krzewów. Szlak łatwy do przebycia w pełni dnia może stać się mylny przy wędrówce nocą, gdy znaki znikną w ciemności, lub w zimie, gdy dróżki w lesie przykryje śnieg. Mokry śnieg potrafi również zalepić znaki na drzewach.

Koszty znakowania oraz wykonywania i ustawiania drogowskazów turystycznych ponosi Dyrekcja Kampinoskiego Parku Narodowego. Tu też należy zgłaszać zaobserwowane zniszczenia lub braki w oznakowaniu szlaków, najlepiej pisemnie.

Na kampinoskich szlakach nie ma bufetów i restauracji. Dlatego należy pamiętać o zabieraniu żywności, w zimie termosu z ciepłą herbatą, a w lecie napojów chłodzących i gaszących pragnienie.

Puste puszki, butelki i opakowania po żywności należy zabierać ze sobą,

a nie pozostawiać w lesie.

Pierwsze wycieczki przyrodnicze po Puszczy Kampinoskiej organizował profesor Instytutu Agronomicznego na Marymoncie, Wojciech Jastrzębski. Razem z nim i innymi studentami wędrowali m.in. pisarz i komediopisarz Józef Wieniawski, poeci Teofil Lenartowicz, nazywany „lirnikiem mazowieckim”oraz Karol Brzozowski, autor wierszy, poematów i dramatów.

Przez Puszczę Kampinoską wędrowali także: Kazimierz Władysław Wójcicki, historyk literatury, zbieracz baśni i legend, jeden z polskich krajoznawców, znakomity etnograf i muzykolog Oskar Kolberg oraz Karol Kurpiński jeden z najświetniejszych polskich kompozytorów, dyrygent i dyrektor opery warszawskiej.

Pierwsza zorganizowana wycieczka turystyczna na polskim niżu odbyła się w Puszczy Kampinoskiej 2 czerwca 1907 roku. Z przystani na Wiśle w Gniewniewicach wyruszyła do Puszczy wycieczka Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Brali w niej udział także jego współzałożyciele, Aleksander Janowski zwany „wujem” oraz Kazimierz Kulwieć. Jak wynika z opisów, które zachowały się z tego wydarzenia, grupa wycieczki liczyła 387 osób. Towarzyszyły jej również furmanki wiozące bagaż uczestników. Panie wystrojone w eleganckie suknie z długimi ogonami, osłaniały twarze kolorowymi parasolkami. Całe wydarzenie zostało opisane w ilustrowanym tygodniku „Świat” poświęconym literaturze, sztuce i życiu społecznym Warszawy.

Na piesze szlaki turystyczne przyszło turystom czekać do końca lat dwudziestych XX w. Informacja o nich pojawiła się w nr 7 czasopisma „Ziemia” w roku 1928. Szlaki o kolorach: czerwonym (z Leoncina do Paprotni i Sochaczewa oraz z Marymontu na Łużową Górę), żółtym ( z Sadowa do Babic), niebieskim (z Leszna do przystani parostatków na Wiśle) oraz ówczesnym zielonym (przebieg szlaku był zbliżony do dzisiejszego głównego szlaku puszczańskiego) liczyła sobie 113 km.

Po odzyskaniu niepodległości kontynuowano połączenie nauki z turystyką zapoczątkowany w czasach zaborów przez Wojciecha Jastrzębskiego i Kazimierza Kulwiecia. Wtedy to powstał pierwszy turystyczny przewodnik po Puszczy Kampinoskiej autorstwa Jadwigi i Romana Kobendzów. Prowadząc pionierskie badania naukowe w Puszczy, mieli okazję bardzo dobrze ją poznać. Wkrótce pojawiła się pierwsza wielobarwna mapa turystyczna, jednak prawdziwy rozwój puszczańskiej turystyki nastąpił po zakończeniu II Wojny Światowej.

Począwszy od 1947 roku rozpoczęto prace w Puszczy i na szlakach. Odnowiono szlak niebieski,wyznaczono szlak żółty od stacji Szymanów przez wieś Kampinos do granicy, gdzie łączy się z niebieskim. Wyznaczono także nowy szlak zielony z Dziekanowa Leśnego przez Pociechę, Zaborów Leśny do Truskawia i Izabelina. We wsi Granica istniała przez pewien czas stacja turystyczna a później pierwsze, jedyne i już nieistniejące schronisko z prawdziwego zdarzenia, ulokowane w zabytkowym dworku we wsi Kampinos, z oddaniem prowadzone przez Stefana Pudławskiego wraz z żoną.

1959 roku utworzono Kampinoski Park Narodowy co spowodowało zwiększony ruch turystyczny w Puszczy Kampinoskiej i co za tym idzie, żmudny i mozolny proces uświadamiania wędrujących o konieczności stosowania się do przepisów, wynikających z ochrony przyrody. Sprzyjało temu m. In. Rozbudowanie infrastruktury turystycznej.