Piękno Puszczy Kampinoskiej już w początkach ubiegłego stulecia fascynowało przyrodników i badaczy, którzy dostrzegali potrzebę jej ochrony. Największe zasługi w dziele ochrony puszczy położyli Jadwiga i Roman Kobendzowie. W latach 30. ubiegłego wieku rozpoczęli oni usilne starania o objęcie puszczy ochroną w formie parku narodowego. Pierwszymi owocami wspólnych działań było utworzenie w 1936 r. rezerwatu "Granica", a rok później rezerwatu "Sieraków". Jednak główny cel ich dążeń w pełni ziścił się dopiero w 1959 r. Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1959 r. został utworzony Kampinoski Park Narodowy w celu ochrony najlepiej w Europie zachowanych zespołów wydm śródlądowych, naturalnych zbiorowisk bagiennych i leśnych, bogatej fauny, a także wielu pamiątek polskiej historii i kultury.
Początkowo Park miał powierzchnię około 40 700 ha. Obecnie, po kilku korektach granic, jego powierzchnia wynosi 38 544,33 ha, z czego 72,40 ha zajmuje Ośrodek Hodowli Żubrów im prezydenta RP Ignacego Mościckiego w Smardzewicach k. Tomaszowa Mazowieckiego.