Zagrożenie pożarowe w Parku

Spośród wszystkich polskich parków narodowych w Kampinoskim Parku Narodowym od wielu lat wybucha najwięcej pożarów (ok. 60%). Niskie opady atmosferyczne, mała wilgotność gleb na przeważającej powierzchni parku szybko przesuszająca się ściółka stwarzają potencjalne zagrożenie pożarowe. Tradycja wypalania traw na wiosnę i duża penetracja turystyczna powodują realne niebezpieczeństwo wywołania pożarów w ekosystemach leśnych i nieleśnych.

Od początku istnienia parku odnotowano ponad 1700 pożarów, w tym ok. 1520 pożarów lasu. Powstało 20 dużych pożarów, które ogarnęły powierzchnię powyżej 10 ha. Największy pożar wystąpił w 1983 r. i zniszczył 106 ha lasu
Większość pożarów (98,7 %) miało charakter przyziemny – ogień strawił jedynie ściołę, rośliny runa leśnego i krzewy. W historii Parku odnotowano 20 pożarów całkowitych (ostatni w 2006 r.).

Pożary ogółem w Kampinoskim Parku Narodowym

Okres największej palności przypada na wiosnę (marzec – maj) - 55% wszystkich pożarów
Kampinoski Park Narodowy od 1969 r. zaliczany jest do I kategorii zagrożenia pożarowego lasu. Zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2010 r. (DzU nr 137 poz. 923), „kategoria zagrożenia pożarowego lasów obejmuje lasy o podobnym poziomie podatności na pożar, ustalonym na podstawie częstotliwości występowania pożarów, warunków drzewostanowych
i klimatycznych oraz czynników antropogenicznych.”
Zaliczenie lasów Kampinoskiego Parku Narodowego do kategorii zagrożenia pożarowego lasu dokonano na podstawie sumy punktów odpowiadających:

Zgodnie z powyższym rozporządzeniem las Kampinoskiego Parku Narodowego zalicza się do I kategorii zagrożenia pożarowego (powyżej 25 pkt.).