Wyschnięty ols

Piękny słoneczny dzień. Wiosna, ciepło, przyroda budzi się do życia. Przyleciały bociany, sójka znalazła schronienie w starym jałowcu i pracowicie znosi materiał do budowy gniazda. Runo liściastych lasów zakwita barwnym dywanem zawilców, ziarnopłonów, gajowców i dąbrówek. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że wszystko jest w porządku…

Niestety nie jest. Bezśnieżna zima i brak wiosennych opadów spowodowały, że w Polsce zapanowała susza. Eksperci twierdzą, że jej skutki będą najdotkliwsze od pięćdziesięciu, a może nawet stu lat! Pierwsze efekty już widać. Nad Biebrzą od kilku dni pali się największy polski park narodowy. Najprawdopodobniej bezmyślność jednego człowieka spowodowała ten dramat. W płomieniach giną tysiące ptaków broniących swych gniazd przed ogniem. Giną młode łosie, które dopiero przyszły na świat i nie były w stanie uciec przed żywiołem. Giną bieliki broniące swych lęgów. W popiół zamieniają się unikalne w skali Europy zbiorowiska roślin…

W lasach Kampinoskiego Parku Narodowego sytuacja także wygląda źle. Nawet w olsach, które o tej porze roku powinny tonąć w wodzie ziemia jest ledwie wilgotna. Ściółka w borach i grądach jest sucha jak pieprz. Jedna iskra, rzucony bezmyślnie niedopałek może spowodować dramat. Nie dopuśćmy do tego. Chrońmy las. On jest naszym wspólnym dobrem. Wszyscy pamiętamy, jak przez ostatni miesiąc, kiedy nie można było do lasu wchodzić bardzo go nam brakowało. Jego ciszy, zapachu, cienia… Szanujmy nasze wspólne dziedzictwo nie dlatego, że dziś jest Dzień Ziemi ale dlatego, że ono jeszcze istnieje.

Dzień Ziemi nie może być tylko jednym dniem, w którym pod wpływem medialnej akcji podniesiemy z ziemi kilka śmieci czy namalujemy wesoły obrazek. Dzień Ziemi powinien w końcu stać się stanem naszych umysłów, życiowym mottem. I chociaż brzmi to górnolotnie to pamiętajmy, że Ziemia jest naszym domem. Dbajmy o niego bo jeszcze nie jest za późno…