Wtyk amerykański (Leptoglossus occidentalis) to gatunek pluskwiaka różnoskrzydłego z rodziny wtykowatych (Coreidae) naturalnie występujący w Ameryce Północnej. W swoim naturalnym środowisku jest uważany za szkodnika drzew iglastych.

Jak wiele gatunków owadów, pluskwiak ten został zawleczony na kontynent europejski prawdopodobnie z sadzonkami drzew iglastych i już w roku 1999 stwierdzono go na północy Włoch. Stamtąd w bardzo krótkim czasie skolonizował centralną Europę docierając do wielu krajów. W roku 2007 znany był już ze Słowenii, Chorwacji, Węgier, Szwajcarii, Austrii, Niemiec, Francji, Słowacji i Czech. Oprócz kolonizacji Europy centralnej został także zawleczony do Hiszpanii i na Wyspy Brytyjskie oraz do Belgii.

W Polsce po raz pierwszy gatunek ten pojawił się w roku 2007 w dwóch miejscach – we Wrocławiu i okolicach Krakowa. W kolejnych latach szybko opanował południową Polskę. Obecnie jest spotykany w wielu regionach kraju od Śląska po Pobrzeże Bałtyku.

Larwy i formy dorosłe tego pluskwiaka wysysają sok z niedojrzałych szyszek i igieł sosen powodując przy masowym pojawie stopniowe zamieranie drzewa. Okres zimy wtyk amerykański spędza pod postacią dorosłą. W tym celu jesienią, po pierwszych przymrozkach rozpoczyna poszukiwania dogodnego miejsca do przetrwania zimy często wybierając na ten cel siedliska antropogeniczne, w tym budynki i ludzkie domostwa.

W Puszczy Kampinoskiej pojedyncze okazy tego gatunku pojawiały się w roku 2017.

autor tekstu i zdjęć: dr Dawid Marczak, entomolog w Kampinoskim Parku Narodowym.